Aktualności

Po wakacyjnej przerwie zapraszamy do lektury najnowszego wywiadu z cyklu „NanoGirls”. Dzisiejszą bohaterką świata nanotechnologii jest Dr inż Weronika Smok z Politechniki Śląskiej.

Co Cię skłoniło do zainteresowania się nanotechnologią?

Po raz pierwszy o nanotechnologii i nanomateriałach przeczytałam w jednej z gazet popularnonaukowych, będąc jeszcze w liceum. Nanomateriały zaciekawiły mnie oferowanymi możliwościami – unikatowymi własnościami w porównaniu do konwencjonalnych materiałów, a w szczególności wysoką wytrzymałością. Doskonale zgrywało się to z moją pasją – Formułą 1, ponieważ doszłam do wniosku, że to właśnie nanomateriały są przyszłością tego sportu, więc gdy przyszedł czas wyboru kierunku studiów postawiłam na kierunek Nanotechnologia i Technologie Procesów Materiałowych na Politechnice Śląskiej. Z czasem nanotechnologia zainteresowała mnie na tyle, że stała się moją pasją i pracą.

Czy mogłabyś podzielić się swoimi doświadczeniami i etapami rozwoju w karierze nanotechnologicznej? Nad czym aktualnie pracujesz?

Moje doświadczenie z nanotechnologią na dobre rozpoczęło się, gdy pod koniec studiów magisterskich dołączyłam do koła naukowego wytwarzającego jednowymiarowe nanostruktury i tak pojawiły się moje pierwsze nanowłókna, a wraz z nimi pierwszy studencki artykuł i wystąpienie na konferencji. Jeszcze przed obroną pracy magisterskiej wyraziłam chęć rozpoczęcia studiów doktoranckich związanych z nanotechnologią. W swojej pracy doktorskiej zajęłam się wytwarzaniem metodą elektroprzędzenia z roztworu półprzewodnikowych nanodrutów na bazie tlenków metali, które znajdują zastosowanie w sensorach gazów, nowoczesnych ogniwach fotowoltaicznych oraz fotokatalizie. Obecnie moje badania koncentrują się na ulepszaniu otrzymywanych dotychczas nanowłókien i nanodrutów poprzez domieszkowanie ich, co ma na celu poprawę ich własności optycznych i elektrycznych, aby mogły stać się jeszcze efektywniejsze. Równolegle prowadzę także badania nad możliwościami wykorzystania procesu elektroprzędzenia do otrzymywania piezoelektrycznych nanogeneratorów, które mogą stać się źródłem zasilania przenośnych urządzeń elektronicznych.

Opowiedz, jakie umiejętności lub kwalifikacje okazały się kluczowe do Twojego zaangażowania się w dziedzinę nanotechnologii.

Samo ukończenie studiów w tej dziedzinie było dobrym fundamentem pod dalszą karierę, ponieważ oprócz potrzebnej wiedzy nabyłam także podstawowe umiejętności praktyczne potrzebne do pracy w laboratorium. Sądzę jednak, że kluczem do związania się z nanotechnologią była moja ambicja i ciągła chęć sięgania dalej, rozwijania się i odkrywania. Z czasem przyszły także cierpliwość, umiejętność dopasowywania się do środowiska naukowego, a także lepsza komunikacja z ludźmi, co pozwoliło mi lepiej z nimi współpracować.

Opisz, czym zajmuje się organizacja, w której pracujesz i jaki jest wpływ nanotechnologii na jej działalność.

Pracuję w zespole badawczym w Katedrze Materiałów Inżynierskich i Biomedycznych na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Śląskiej. Od lat zajmujemy się wytwarzaniem cienkich warstw, nanocząstek i jednowymiarowych nanostruktur, które wykazują unikatowe własności optyczne i elektryczne oraz badaniem ich potencjału aplikacyjnego w elektronice, fotowoltaice i fotokatalizie. Nanotechnologia jako dziedzina interdyscyplinarna nie jest zarezerwowana jedynie dla inżynierów materiałowych, na Uczelni zajmują się nią także chemicy, fizycy i elektronicy, a nasza aktywność badawcza doskonale wpisuje się w priorytetowe obszary badawcze Politechniki Śląskiej, tj.: POB3 „Materiały przyszłości” oraz POB6 „Ochrona klimatu i środowiska”. Nanotechnologia jest także niezwykle ważna dla wszelkich aktywności popularyzujących naukę, w które angażuje się Politechnika, a w szczególności Wydział Mechaniczny Technologiczny. Potrafi ona skutecznie zaciekawić zarówno młodszych jak i starszych widzów naszych pokazów i wykładów.

Z jakich osiągnięć w pracy naukowej lub zawodowej jesteś najbardziej dumna?

Zdecydowanie najbardziej dumna jestem z mojej pracy doktorskiej, która nie tylko została wyróżniona, ale zdobyła także pierwsze miejsce w konkursie na najlepszą pracę doktorską  w kategorii „Competitive Engineering and Materials Research” organizowanym przez VŠB- Technical University of Ostrava. Badania nad półprzewodnikowymi nanodrutami prowadzone w ramach pracy dały mi wiele satysfakcji i zaowocowały wieloma publikacjami i patentem. Staram się myśleć, że jestem dopiero na początku swojej kariery naukowej i czeka mnie jeszcze wiele sukcesów.

Jakich, według Ciebie, istotnych zmian i postępów możemy się spodziewać w nanotechnologii w nadchodzących latach?

Nieustannie na całym świecie opracowywane są nowe nanomateriały, których przeznaczenie i wpływ na zdrowie i środowisko naturalne nie są jeszcze znane. Myślę, że aby doszło do przełomu jakim będzie wykorzystanie nanomateriałów w każdym aspekcie życia konieczne jest zagwarantowanie ich bezpieczeństwa dla zdrowia i środowiska naturalnego, a także znaczące obniżenie ich cen. Mam zatem nadzieję, że w pogoni za nowymi odkryciami nie zapomnimy jak ważne jest bezpieczeństwo stosowania nanotechnologii i zajmiemy się wprowadzaniem nowych norm i regulacji dotyczących pracy i użytkowania nanomateriałów.

Jaką radę dałabyś młodym kobietom, które rozważają karierę w nanotechnologii?

Nanotechnologia to dynamicznie rozwijająca się dziedzina i wymaga od nas ciągłego rozwoju i poszerzania horyzontów, więc warto dbać o to, żeby być bieżąco z najnowszymi osiągnięciami w nanotechnologii. Niezwykle ważną cechą naukowców każdej dziedziny, ale w szczególności tak interdyscyplinarnej jak ta, jest umiejętność pracy w grupie. Nie musisz znać się na wszystkim, więc pytaj, proś o pomoc i współpracuj ze specjalistami z innych dziedzin. W nanotechnologii wciąż jest miejsce na nowe odkrycia, które czekają na wytrwałe, kreatywne i dociekliwe naukowczynie, dlatego warto podążać wymarzoną ścieżką kariery i nie zniechęcać się pomimo niepowodzeń, które są nieodłącznym elementem rozwoju.