Aktualności

NanoGirls to cykl wywiadów z kobietami, które przyczyniają się do rozwoju polskiej nanotechnologii, nie tylko w sferze naukowej, ale również biznesowej. Dziś przedstawiamy sylwetkę młodej i ambitnej naukowczyni, która podbija świat druku nanomateriałów dla urządzeń mikroelektronicznych nowej generacji. Dr Karolina Fiączyk jest szefową Laboratorium Aplikacyjnego w XTPL S.A. – dynamicznie rozwijającej się firmy technologicznej oraz członka Śląskiego Klastra Nano.

Kiedy po raz pierwszy zainteresowała Cię nanotechnologia?

Nanotechnologia zaczęła mnie fascynować w czasie moich studiów na Wydziale Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego. To tam przekonałam się, że to nie tylko nauka przyszłości – nanotechnologia już teraz ma znaczący wpływ na wiele dziedzin, takich jak medycyna, elektronika, energetyka czy fotonika. Szczególnie zainteresowała mnie możliwość ulepszania istniejących materiałów oraz tworzenia zupełnie nowych, o niezwykłych właściwościach optycznych czy elektrycznych. Z tego powodu zdecydowałam się kontynuować swoją naukową drogę w tym kierunku i rozpoczęłam prace nad doktoratem na Uniwersytecie Wrocławskim, co dało mi możliwość dalszego pogłębiania mojej wiedzy i umiejętności.

Nad czym aktualnie pracujesz? Jak istotny jest cel tych badań dla rozwoju nauki lub społeczeństwa?

Aktualnie kieruję Laboratorium Aplikacyjnym w XTPL, grupą niezwykle uzdolnionych naukowców i inżynierów. Ponad połowę mojego zespołu stanowią kobiety, co jest dla mnie osobistą satysfakcją. W naszej pracy tworzymy zaawansowane rozwiązania dla nauki i przemysłu, związane z drukiem nanomateriałów przy wykorzystaniu technologii XTPL dla urządzeń mikroelektronicznych nowej generacji. Nasza praca przyczyni się do tego, że urządzenia mikroelektroniczne będą wytwarzane z łatwością druku tekstu na kartce papieru. Wyzwanie polega na tym, aby uzyskać odpowiednią rozdzielczość wydruku (często poniżej 1 mikrometra), zadaną geometrię oraz odpowiednie właściwości fizyko-chemiczne wydrukowanych materiałów.

Dodatkowo, druk może odbywać się na skomplikowanych, trójwymiarowych i chropowatych powierzchniach. Jest to więc praca na pograniczu nauki i przemysłu: ambitne cele badawcze, które służą konkretnym, praktycznym zastosowaniom. W końcu urządzenia mikroelektroniczne są nieodłącznym elementem naszego codziennego życia – smartfony, komputery, wyświetlacze czy sensory.

Czy mogłabyś podzielić się wspomnieniem momentu największej osobistej satysfakcji podczas prowadzenia badań? Z jakiego sukcesu jesteś najbardziej dumna?

Trudno jest mi wybrać to jedno najważniejsze osiągnięcie. Z jednej strony satysfakcję dały mi wyniki moich prac na Uniwersytecie Wrocławskim. Moja praca doktorska dotyczącą spektroskopii lantanowców uzyskała wyróżnienie, a moje rezultaty zostały docenione na międzynarodowych konferencjach. Dodatkowo, z sukcesem kierowałam grantem badawczym z Narodowego Centrum Nauki, co było dla mnie nie tylko wyzwaniem, ale także okazją do zdobycia cennego doświadczenia. Dziś jestem przede wszystkim dumna z wyników prac kierowanego przeze mnie Laboratorium Aplikacyjnego. Tworzymy unikalne rozwiązania, którymi interesują się czołowe firmy technologiczne na świecie. To niezwykle satysfakcjonujące widzieć, jak nasze badania przynoszą konkretne rezultaty i mają realny wpływ na rozwój nowoczesnych technologii w globalnej skali. To niezwykle satysfakcjonujące widzieć, jak nasze badania przynoszą konkretne rezultaty i mają realny wpływ na rozwój nowoczesnych technologii w globalnej skali.

Powiedz czym na co dzień zajmuje się organizacja, w której pracujesz. Czy nanotechnologia ma znaczący wpływ na rozwój tej organizacji?

XTPL, gdzie pracuję, jest globalnym pionierem w dziedzinie addytywnej technologii umożliwiającej ultraprecyzyjne drukowanie nanomateriałów. Ta innowacyjna metoda depozycji umożliwia tworzenie zarówno przewodzących, jak i nieprzewodzących struktur w skali poniżej jednego mikrometra. Nanotechnologia jest dla nas absolutnie kluczowa: tusze, które przygotowujemy w naszych laboratoriach, opierają się na nanomateriałach. Ich właściwy dobór i optymalizacja są kluczowe dla uzyskiwanych przez nas wyników. Dzięki nanotechnologii tworzymy produkty, które mogą przyczynić się do rewolucji w wielu dziedzinach nauki i przemysłu.

Jaką radę dałabyś młodym kobietom rozważającym karierę w nanotechnologii?

Moja rada dla młodych kobiet, które rozważają karierę w nanotechnologii: nie bójcie się wyzwań i pamiętajcie, że Wasza praca może mieć realny wpływ na przyszłość nas wszystkich. Osiągnięcia naukowe są często wynikiem wielu lat ciężkiej pracy, ale sukcesy wynagradzają te trudy z nawiązką. Warto też pamiętać, że wiele kobiet miało ogromny wpływ na rozwój nauki i technologii. Maria Skłodowska-Curie, dwukrotna laureatka Nagrody Nobla, jest symbolem determinacji i poświęcenia w nauce. Grace Hopper, która przyczyniła się do rozwoju pierwszych języków programowania, Ada Lovelace, uważana za pierwszą programistkę w historii, Rosalind Franklin, której prace były kluczowe dla odkrycia struktury DNA, czy Margaret Hamilton, która kierowała zespołem tworzącym oprogramowanie dla misji Apollo – wszystkie one pokazały, że kobiety mogą osiągać wybitne sukcesy w nauce i technologii. A nanotechnologia to dziedzina o ogromnym potencjale.