Nanotechnologia

Nanomateriały kontra hakerzy

Nie od dziś wiadomo, że nanotechnologia znajduje zastosowanie w informatyce. Ostatnimi czasy naukowcy z New York University Tandon School of Engineering przedstawili nową klasę niemożliwych do sklonowania cyberzabezpieczeń w postaci algorytmów wytworzonych z niedrogich nanomateriałów o najwyższym możliwym poziomie losowości strukturalnej. Technologia ta bazuje na fizycznych właściwościach użytego materiału a nie jak dotychczas na stricte komputerowych oprogramowaniach. 

W czasopiśmie ACS Nano, Davood Shahrejerdi i jego zespół opublikowali pierwszy dowód na całkowitą przestrzenną losowość występującą dla dwusiarczku molibdenu (MoS2) o grubości na poziomie atomowym. Badacze wyhodowali nanomateriał na warstwach, z których każda była mniej więcej milion razy cieńsza od ludzkiego włosa. Używając różnych grubości dla każdej z warstw, Shahrajerdi pokazał, że dokonali dostrojenia wielkości i typu pasma przewodnictwa, co z kolei wpłynęło na właściwości materiału.

Przy grubościach 1 warstwy materiał ma optyczne właściwości półprzewodników, które emitują światło, ale już na poziomie wielowarstwowym właściwości te ulegają zmianie i materiał nie emituje światła. Ta właściwość jest unikalna dla tego materiału. Poprzez dobranie odpowiednich parametrów możliwe jest by otrzymana cienka warstwa miała plamki w przypadkowo występujących regionach, które na przemian emitują lub nie emitują światła. Kiedy wystawić materiał na działanie światła, ten wzór zamienia się w jedyny w swoim rodzaju „klucz dostępu” który mógłby chronić komponenty sprzętowe przy minimalnych kosztach.

Jest to rozwiązanie bardzo obiecujące dla kryptografii algorytmicznej z punktu widzenia sklonowania wszelkich zabezpieczeń złożonych właśnie ze skomplikowanych algorytmów. Przy zadziałaniu bodźca świetlnego, wzory plamek zostaną przemienione na jedyny w swoim rodzaju klucz dostępu. Będzie on chronił komponenty sprzętowe za minimalnym kosztem, a wszystko dzięki dwusiarczkowi molibdenu.

Zespół Shahrajerdi’ego przewiduje, że poprzez wprowadzenie odpowiedniej skali produkcji zabezpieczeń chipów komputerowych z tym nanomateriałem możliwe jest by był to interes z korzyścią finansową zarówno dla producentów jak i – co najważniejsze – dla przyszłych użytkowników. Ponadto nie jest wymagany kontakt z żadnym metalem, produkcja mogła by być niezależna od produkcji  chipów komputerowych.

Źródło tekstu

 

Podobne artykuły

Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie na pierwszym stopniu studiów na kierunku „Nanotechnologia” oferuje dwie specjalności. Są to „nanomateriały funkcjonalne” oraz „polimerowe bio- i nanomateriały”....
Single wall carbon nanotubes are on the fast track to displacing carbon black, multi wall carbon nanotubes, carbon fibers and other conventional additives from their dominant position in the...

Accessibility Tools